Ałbena Grabowska "Stulecie Winnych" tom 2

Drugi tom sagi rodzinnej opisuje życie w okupowanym kraju i zaraz po wojnie. Opowiada o głodzie, jaki panował w getcie, w Warszawie oraz na wsi. Można było zginąć na ulicy w biały dzień, tylko dlatego, że człowiek znalazł się w nieodpowiednim miejscu i nieodpowiednim czasie. Niemcy strzelali do kogo chcieli. Każda chwila w wielkim mieście podszyta była strachem o własne życie i najbliższych. Ale z domu trzeba było wychodzić, żeby pracować i zarobić na jedzenie, aby najbliżsi nie umierali z głodu. Oczywiście na wsi było o wiele spokojniej, jednak wojnę odczuł każdy.
Myli się ten, kto myśli, że wojna to tylko front i bitwy. To także zwyczajne życie.
To właśnie codzienność zwykłych ludzi ukazana jest w powieści. Wojna była niezwykle trudnym czasem, ale ludzie i tak zakochiwali się i marzyli o odrobinie miłości. To piękne uczucie pozwalało przetrwać najcięższe chwile i nie dopuściło do odczłowieczenia. Ten czas nie sprzyjał rodzeniu dzieci, ale przecież dzieci  rodziły się. Każdy próbował wieść życie zbliżone do normalności.
Dodatkowo autorka w powieści ukazuje jak wielką siłą jest rodzina i wzajemne wsparcie. Babcia Bronia przedstawiona jest jako kobieta, która była ostoją dla Winnych. Na łożu śmierci dla każdego krewnego miała jakieś przesłanie, ale tak naprawdę chodziło o jedno: żeby ocaleć, trzeba trzymać się razem. Rodzina jest jednością i tylko silne więzy dają szansę na przetrwanie w każdych warunkach.