Róża Lewanowicz "Porwana"

Wielu osobom nie jest obce wewnętrzne rozdarcie, bo któż z nas nie miał w swoim życiu dylematów jak postąpić. Naturą człowieka jest analizowanie i chęć udoskonalenia, jednak wielokrotnie jest tak, że wcześniej podjęte decyzje mają swoje konsekwencje w przyszłości.  Od przeszłości nie da się uciec, ponieważ pewnego dnia wydarzy się coś, co ożywi demony z dawnego życia. Dlatego też ważne jest, żeby mieć osobę, której można zaufać i na której można bezgranicznie polegać. Zdejmując z siebie ciężar przeszłości i dzieląc się nią z przyjacielem, dbamy o siebie i swoją przyszłość. Jednak trudno jest znaleźć kogoś, kogo można obdarzyć całkowitym zaufaniem i ten ktoś chciałby "babrać się" w naszej przeszłości.

Nigdy nie znamy drugiego człowieka do końca, każdy ma swoje wewnętrzne tajemnice. Trzeba się bardzo postarać, by ujrzeć drugą osobę taką jaką jest naprawdę. Niekiedy pojawia się pytanie: czy ta osoba chce być obdarta z tajemnic i postrzegana z prawdziwym obliczem? Niemal każdy człowiek chce częściowo mieć cząstkę siebie dla siebie, jeśli odkryjemy wszystkie swoje tajemnice, staniemy się mało wartościowymi osobami, które niczym już nie przyciągają swojej uwagi. Czy zachowanie niektórych tajemnic tylko dla siebie czyni z nas oszustów?

Autorka powieści poprzez treść utworu ukazuje, że nie ma ludzi idealnych i niezniszczalnych. Nawet ktoś, kto był wyszkolony na żołnierza i z karabinem w ręku szedł na każdą akcję, w głębi duszy przeżywa wszystko po swojemu, jest człowiekiem, którym targają wielkie emocje. Ale to dobrze, bo właśnie umiejętność odczuwania sprawia, że nadal jesteśmy ludźmi. Zanik uczuć i emocji upodabnia nas do zwierząt działających pod wpływem instynktu. Ważna jest umiejętność okazywania uczuć.
I kiedy pewnego dnia budzisz się i wydaje ci się, że twoje życie nie ma sensu, bo przeszłość cię przygniata, to może jednak nie wszystko stracone. Zawsze znajdzie się ktoś, komu będzie na nas zależało i wysili się na tyle, by odkryć nasz potencjał.
Nie o wszystkim da się zapomnieć, z przeszłością trzeba nauczyć się żyć.

Inspirujące cytaty