Pierre Lemaitre "Koronkowa robota"

Każda książka, po którą sięgamy, ma świadomy lub mniej świadomy wpływ na odbiorcę. Niezmiernie istotne jest, aby dobierać literaturę adekwatną do swojej osobowości, w przeciwnym razie nieodpowiednia pozycja może wywrócić nasz światopogląd i okazać się destrukcyjna dla czytelnika i jego otoczenia. Codziennie jesteśmy zachęcani do czytania książek, ale nikt nie uświadamia społeczeństwa, że literatura ma niebywałą moc. Dlatego wiele książek niekiedy trafia do kanonu lektur zakazanych, gdyż mogą być one niebezpiecznym narzędziem w rękach zwykłego człowieka. Często za pomocą mowy ezopowej literatura przemyca wzorce postępowania, podpowiada rozwiązania problemów, krytykuje ustrój i zachęca do działania. To czyni utwory niebezpiecznymi dla rządzących i systemu władzy. Pierre Lemaitre w swojej powieści pokazuje czytelnikowi, że niektóre książki mają taką siłę, że mogą pchnąć czytelnika do czynów destrukcyjnych. Nie znaczy to, że trzeba zaprzestać czytania książek. Autor przemyca bezcenną naukę: zanim sięgniesz po jakąkolwiek książkę, zapoznaj się z twórczością danego pisarza, przeczytaj kilka recenzji na temat jego poglądów, sprawdź jakie wartości wyznaje. Bądź świadomym czytelnikiem. Nie pozwól, by nieświadomie literatura ukształtowała Cię według obcych Ci kanonów.

Dla człowieka, który wie, czego chce, nie ma żadnych przeszkód. Taki wniosek można wysnuć po przeczytaniu "Koronkowej roboty".
Pokonać własne słabości to marzenie większości osób. Przecież każdy człowiek ma jakieś niedoskonałości, nad którymi stara się pracować. I właśnie to jest sedno sukcesu. Jeśli nie poddajesz się i walczysz, bo wiesz czego chcesz, z pewnością żaden mankament nie przyczyni się do osłabienia Twojej pozycji. Taką postawę przyjął główny bohater książki. Kiedy jego matka była z nim w ciąży bardzo dużo paliła, to prawdopodobnie przyczyniło się do ułomności fizycznej, którą obdarzyła go natura. Czy w takiej sytuacji właściwe byłoby skryć się przed światem i udawać, że się nie istnieje, czy raczej odwrotnie, pokazać innym i samemu sobie, że w każdym z nas tkwi wiele wrażliwości, piękna i talentów, że każdy z nas jest na swój sposób silny.

Książka porusza jeszcze jeden niezmiernie istotny problem, mianowicie życie widziane z perspektywy żony policjanta. Jak to jest być kobietą funkcjonariusza? Z pewnością niczego nie można zaplanować, ponieważ nawet opracowany grafik nigdy nie jest stały. Z godziny na godzinę wszystko się zmienia, jeden telefon, wezwanie w środku nocy i nigdy nie ma pewności czy mąż wróci do domu. Każdego dnia ryzykuje życie, by chronić społeczeństwo, walczy z "marginesem społecznym". A co w zamian ma żona? Całymi dniami i nocami wysiaduje samotnie w domu, ukradkiem odlicza dni do momentu, kiedy mąż będzie mógł przejść na emeryturę, by zaznać odrobinę spokoju i psychicznej stabilizacji. W najgorszym wypadku to ona stanie się zakładnikiem jakiegoś psychopaty, ponieważ czasami okazuje się, że jest to jedyny sposób, by dotrzeć do policjanta i go zniszczyć.
Lemaitre ukazuje rzeczywistość z innej perspektywy, bardziej mrocznej, okrutnej, wręcz psychopatycznej. Ale cóż się dziwić, w dzisiejszych czasach, żeby zaskoczyć czytelnika, trzeba się nie lada natrudzić. Odbiorca pragnie wzruszeń, scen dramatycznych i bardzo autentycznych, dlatego literatura coraz bardziej opływa w przemoc i okrucieństwo. Ten kryminał oprócz krwistej treści przedstawia obłędne zakończenie.