Joanna Jax "Narodziny gniewu"

Narodziny gniewu to pierwszy tom z cyklu ZEMSTA I PRZEBACZENIE.
Już sama okładka książki jest wystarczająco tajemnicza, by mieć ochotę zajrzeć do środka. A tam kryje się niesamowita historia o ludziach i złych czasach oraz emocjach, które kierują życiem bohaterów osadzonych w realiach II wojny światowej. Autorka odniosła się do najsilniejszych uczuć: miłości, nienawiści, przyjaźni i zemsty. Ukazała gdzie i kiedy rodzi się w człowieku gniew, którego nie można załagodzić.

Wiejski głupek, który zakochał się w pannie z dobrego domu, nie był wart  jej uwagi. Ona zawsze z pogardą i szyderczym uśmiechem odnosiła się do niego, jakby był śmieciem leżącym na drodze. W jej oczach nie zasługiwał na szacunek i życzliwe słowo. Owa panna jawiła się jako nadęta do granic możliwości dama, która uważała, że uroda i nazwisko są wystarczającymi powodami do prowadzenia próżniaczego trybu życia, kosztem chłopstwa i biedoty. Dlaczego młody chłopak tego nie dostrzegał? Otóż był zakochany, a miłość jest prostym uczuciem i jednocześnie ślepym: jeśli kogoś kochasz chronisz tę osobę za wszelką cenę. Bardzo długo mężczyzna wierzył, że nadejdzie taki dzień, w którym jego uczucie zostanie odwzajemnione, ponieważ póki niewypowiedziane są niektóre słowa, można mieć złudzenia, wymyślać historie, żywić się nadzieją. W dniu, w którym chłopak uświadomił sobie, że ze względu na swoje pochodzenie nigdy nie zostanie potraktowany poważnie przez osobę z wyższych sfer, narodził się gniew, niewyobrażalny, nieskończony, potężny.

Joanna Jax wymyślonych przez siebie bohaterów umieszcza w historycznych wydarzeniach, które miały miejsce w latach 1915-1940. W ten sposób oprócz fikcji literackiej przedstawia czytelnikowi realny świat podzielony ze względu na grupy społeczne oraz narodowość. Ukazuje ludzi wartościowych, ale skazanych na klęskę ze względu na swoje niskie pochodzenie. Osoba, która posiada niesamowity talent, bez odpowiedniej pomocy nie będzie w stanie zaistnieć w wielkim świecie. A takich uzdolnionych ludzi na wsi jest wiele, tylko że są oni zapomniani, nieodkryci, niedocenieni. Główne bohaterki wyznają maksymę: nasze życie leży w naszych rękach i to od nas zależy, co z tego ulepimy. Podejmując ryzykowne działania udowadniają, że nie można ulegać presji innych, jeśli samemu ma się pewne ambicje i plany. Wiara we własne siły i pewność siebie dają nieograniczone możliwości. Jeśli czegoś w życiu nie spróbujemy, to możemy tego żałować: kiedy ocierasz się o śmierć w każdej minucie swojego życia, nie myślisz o swoich błędach i o tym, co zrobiłeś w życiu źle. Żałujesz, że wielu rzeczy w życiu nie zrobiłeś. A kiedy już dotrzesz na szczyt i posmakujesz władzy, musisz bardzo uważać, ponieważ władza jest po prostu afrodyzjakiem, a nawet narkotykiem, który daje poczucie tak ogromnego spełnienia, że można posunąć się do wszystkiego, żeby posmakować tego stanu.

Wybuch II wojny światowej zaciera granice podziałów społecznych, które swego czasu były bardzo widoczne w Polsce. W tym okresie nazwisko rodowe nie jest już gwarancją sukcesu. Wojna sprawia, że zmieniają się wartości i priorytety, dekalog zostaje odwrócony. Nadęta panna z dobrego domu robi wszystko, żeby zdobyć jedzenie i przeżyć. Powieść ukazuje, że podziały społecznie nie prowadzą do niczego dobrego, ludzie powinni się zjednoczyć, pracować dla dobra wspólnego. Szczęśliwy naród to zamożny naród i jedynie rozwój gospodarczy gwarantuje stabilność państwa i zadowolenie społeczne. Aby taki rozwój gospodarczy mógł zaistnieć, potrzeba jedności.
Po lekturze powieści pozostaje jednak gorzka refleksja, skoro brat z bratem żywią do siebie nienawiść, to tym bardziej nie da się zjednać różnorodnych grup społecznych.

Inspirujące cytaty