Lisa Genova "Motyl"

Drogi czytelniku czy możesz wyobrazić sobie, że jesteś stworzony na podobieństwo motyla? Jako człowiek jesteś istotą, która wyróżnia się spośród innych stworzeń. Ale niewiele różnisz się od motyla, ponieważ jesteś tak samo barwny i mieniący się kolorami, nieustannie zachwycasz, nawet jeśli nie potrafisz tego dostrzec i jesteś tak samo kruchy oraz delikatny, jak tytułowy owad.
Motyl to powieść, która zapada w pamięci na długo, ponieważ odnosi się do człowieczeństwa oraz heroicznej walki o zachowanie godności w obliczu nieuleczalnej choroby. Główna bohaterka jest doskonałym wykładowcą na Harwardzie, jej umysł funkcjonuje niczym nieskazitelny mechanizm. Alice jest zawsze perfekcyjnie przygotowana do wykładów, uczestniczy w wielu międzynarodowych konferencjach, jest bardzo cenionym naukowcem. W utworze mamy przedstawioną sylwetkę kobiety spełnionej w każdej dziedzinie, kobiety szczęśliwej, która potrafi korzystać z życia. Los okazuje się jednak przewrotny, dla bohaterki jest niczym morska podróż, która może ulec zmianie w każdej chwili. Informacja o nieuleczalnej chorobie uzmysławia Alice, że jej wszystkie plany są niczym fikcja literacka i nigdy nie zostaną zrealizowane.
Chorej kobiecie do głowy przychodzą różne myśli. Zaczyna nawet egoistycznie żałować, że nie choruje na raka. Wtedy inni wykładowcy i studenci na uczelni współczuliby jej, okazywaliby troskę i litość. W tym przypadku Alice czuła na sobie dziwne spojrzenia jakby była trędowata, jej współpracownicy odwrócili się od niej, dla studentów przestała być autorytetem. Taka reakcja społeczna okazała się gorszym ciosem niż sama choroba.
Żałowała, że nie chorowała na raka. Wstyd jej było, że tak właśnie czuła, i z całą pewnością targowanie się w tej kwestii było bezcelowe, jednak i tak pozwoliłaby sobie na te fantazje. Mając raka, mogłaby z nim walczyć. Mogłaby poddać się operacji albo chemioterapii. Istniała szansa, że może wygrać. Jej rodzina oraz społeczność uniwersytecka - wszyscy wspieraliby ją oraz uznali jej walkę za szlachetną. I nawet gdyby ostatecznie poległa w tej walce, mogłaby spojrzeć im porozumiewawczo w oczy i pożegnać się, zanim odejdzie.
Lisa Genova  w swojej opowieści ukazuje co dzieje się w psychice człowieka, który żyje ze świadomością, że nie ma dla niego ratunku. Utwór podejmuje tematykę trudną i bardzo emocjonalną, pokazuje jak choroba odbiera człowiekowi godność, a następnie życie.