Katarzyna Michalak "Pisarka"

 Osoba, która decyduje się na pisanie powieści musi liczyć się z różnymi konsekwencjami: wydawnictwo, terminy, tematyka, potrzeby rynku. W momencie, gdy pozycja autora jest ukształtowana i budzi respekt, można pozwolić sobie na odrobinę szaleństwa czy uchylenie rąbka prywatności.

Katarzyna Michalak podjęła próbę stworzenia utworu, który jako autobiografia nie jest autobiografią. Niektórzy uważają, że jest to najbardziej osobista książką autorki. 

Słowa mogą niszczyć, ale mogą też ocalić. Bardzo ważny cytat pochodzący z utworu, daje możliwość wyboru jak potraktować powyższe słowa. Autorka odnosi się do bardzo trudnych relacji pomiędzy rodzicami i dzieckiem. Matka, która powinna bezgranicznie kochać swoją córkę, staje się jej oprawcą - psychicznym oprawcą. Niekiedy kara cielesna jest mniej dotkliwa niż znęcanie się psychiczne, ponieważ sińce spowodowane laniem znikną szybciej niż rany wryte w umyśle dziecka. 

Każdy człowiek ma wolny wybór, dlatego też należy postąpić tak jak główna bohaterka, słuchać tych ludzi, którym na nas zależy, postępować według własnych marzeń, potrzeb i uznania.  Tylko dzięki odwadze i właściwym wyborom można uwolnić się od toksycznego związku z rodziną. Należy trwać przy swoich przekonaniach, nie dać się zmanipulować, nie pozwolić na emocjonalne osaczenie. Trzeba mieć odwagę aby sprzeciwić się tym, którzy nami gardzą, nawet jeśli wiązało by się to z zerwaniem stosunków rodzinnych. Nie trzeba mieszkać z rodzicami, nie trzeba odwiedzać ich w święta, nie trzeba wysłuchiwać ich ciągłych narzekań, jeśli ci ludzi są toksyczni dla najbliższych i otoczeni, jeśli jedyne uczucia, które  żywią do własnego dziecka to pogarda i wstręt.

Utwór pokazuje jak trudne jest życie na każdym etapie, od dzieciństwa po dorosłość. Należy pamiętać, że cierpienie nie jest przypadkowe, ono umacnia człowieka i pozwala wyciągnąć wnioski. Nic nie dzieje się bez przyczyny.