Adriana Rak "Uwikłani" tom 1 i tom 2

Inspirujące cytaty

Bardzo często los wciąga nas w swoje sidła. Niekiedy są to sprawy związane z życiem osobistym, innym razem z pracą czy relacjami z drugim człowiekiem. Często bywa tak, że doświadczamy relacji pozytywnych, ale niekiedy są też układy toksyczne i wręcz szkodliwe. Niestety niektórzy ludzie uwikłani są w sytuacje, z których trudno się wyzwolić. Problem goni problem i nie można znaleźć prostego rozwiązania.
Niektóre osoby uważają, że do emocjonalności, tkliwości i nadmiernej problematyki skłonność mają zazwyczaj kobiety. Na podstawie powieści można stwierdzić, że mężczyźni też są rozchwiani emocjonalnie. 
Kiedy mężczyzna decyduje się na małżeństwo z kobietą tylko dlatego, że ona jest w ciąży, to nie wróży nic dobrego. Do szczęścia potrzebne jest uczucie i wzajemne zrozumienie. Bez takich podstaw związek dwojga ludzi będzie drogą cierniową, która przysporzy cierpienia wszystkim.
Dobro dziecka jest jedną z najważniejszych kwestii dla rodzica. Na ile człowiek jest w stanie poświęcić siebie, aby jego dziecko było szczęśliwe?
W utworze Adriany Rak mamy do czynienia z toksycznym związkiem, który ukazany został z perspektywy mężczyzny. Nie zawsze osobnik płci męskiej jest silny i zdecydowany. Bohater książki nie umie podjąć stanowczej decyzji, gdyż niezależnie od swojego wyboru wie, że zawsze kogoś skrzywdzi. Tkwiąc w toksycznym związku nie tworzy szczęśliwej rodziny, nie ma też odwagi zacząć żyć z kochanką. Najgorsze jednak jest to, kiedy rodzice zaczynają wtrącać się do związku dwojga dorosłych ludzi. Naciski zewnętrzne mogą zagłuszyć prawdziwe potrzeby człowieka, robimy coś, bo inni od nas tego oczekują, a nie dlatego, że sami uważamy to za słuszne.

Inspirujące cytaty

 Tom II jest kontynuacją zawiłych losów zwykłych ludzi. Podjęcie decyzji pod naciskiem rodziców, rzekomo dla dobra ukochanego syna, nie czyni bohatera szczęśliwym. Dalsze życie takiego człowieka to pasmo cierpień, wyrzeczeń i tęsknoty za prawdziwą miłością. Bycie w toksycznym związku to ułuda, że tworzy się dla dziecka prawdziwy dom. Autorka przypomina czytelnikowi jak ważna w życiu jest rozmowa, brak artykułowania tego, co leży nam na sercu, może zniszczyć nawet najlepszy związek. Warto zastanowić się nad siłą komunikacji, a nie obrażać się jak małe dziecko. Dorosły i odpowiedzialny człowiek powinien mieć w sobie siłę, by dyskutować, by omawiać problemy, rozwiewać wątpliwości. Niedopowiedzenia są w stanie zniszczyć wszystko, nawet najpiękniejsze uczucie.
Milczenie i ukrywanie tego, co naprawdę się czuje jest zwykłą głupotą. Oczywiście trudno jest wybaczać, jest to nie lada sztuka, jeszcze trudniej jest zapomnieć i zacząć wszystko od nowa. Ale to, że jest to trudne, to nie znaczy, że jest niemożliwe.